De hele terugreis vanuit Doetinchem was ik misselijk. Voor het eerst in mijn leven fysiek onwel vanwege zo’n beetje de grootste sportieve afgang ooit van mijn cluppie. Zo de titel weggeven aan die schijtclub is een regelrechte doodzonde. Een schande voor club, stad en alle fans.

Hoe kon het gebeuren? De spelers speelden als een stel apathische mongolen. Opnieuw bleek geen enkele speler in staat zélf de beslissing te nemen om de beuk erin te gooien, of door zelf met een slimme tactische ingeving te komen. Als makke schapen volgden ze lijdzaam de eeuwige opdracht van Frank de Boer: lekker breien, spelen op balbezit, af en toe afgewisseld met een blinde hijs richting…..niemand. Frank de Boer deed daar als eindverantwoordelijke nog een schepje bovenop door Bazoer, de enige echte powervoetballer in de selectie, op de bank te houden en Milik -de enige speler die uit het niets kan scoren- te wisselen. Kortom: het sloeg van begin tot het eind hé-le-maal nergens op wat Ajax liet zien.

……