De teller van het huwelijk staat bijna op 11 jaar, het is alweer 20.46 uur. De man kijkt over de, met pannen en goedkope Actionborden, gevulde keukentafel door het raam. De gezelligheid is even ver te zoeken in deze jarenlange sleur van armoede en tegenslag. Al wat hem rest, voordat hij van zijn welverdiende nachtrust mag gaan genieten, is de afwas. Morgen weer werken, 7 km fietsen, broodtrommel gevuld met goedkoop brood en beleg dat in de reclame of over de datum was bij de Aldi. Henny Vrienten, een constante kwelgeest in zijn brein: “Is dit alles oehoeooehhoee”, het is vrijwel het enige dat hij nog hoort en denkt. Vrouwlief staat in de deurpost, ze kan niet langer de aftakeling van haar man aanzien en besluit ter plekke: “Weet je wat Nico, neem jij de kinderen maar eens mee naar Ajax”. Die nacht is het huwelijk met minimaal 4 jaar verlengd. Nico fietst weer lachend door de regen naar zijn hypocriete kantoorbaan en de kinderen zijn al 2 weken DE kinderen die je altijd in huis wilde hebben en dat alles door een avondje in spé bij Ajax. Een ‘nietszeggende’ bekerwedstrijd tegen amateurs is het gevolg  (5 euro entree), want het is alles wat ze zich kunnen veroorloven.

……