Als Ajacieden zullen velen van jullie dit wellicht (lees:zeker) herkennen. Als Ajacied zijnde ben je van nature al een winnaar en heb je doorgaans altijd en overal gelijk in. Zonder daar per se op uit te zijn, denken veel mensen wel dat je ‘t er om doet, wellicht. We kennen ze allemaal wel: mensen van’t werk of uit onze vrienden- en kennissenkring, die jou in werkelijkheid totaal niet kunnen uitstaan omdat je het naar hun mening altijd beter weet. Terwijl je ze in werkelijkheid enkel helpt, door ze te verbeteren. Maar of ze je daarvoor dankbaar zijn? Wellicht niet echt. Om ze wat tegemoet te komen en hun afgunst weg te nemen en zonder te stoppen met ze vertellen hoe ze’t anders en vooral ook beter moeten doen, vervang ik steevast tijdens mijn gesprekken met hen (wellicht door hen gezien als een betweterende monoloog van ‘n Arrogante Ajacied) het woord “zeker” door het woord “wellicht” of “misschien”.

……