Louis van Gaal heeft het op zijn heupen. Iedereen weet dat, behalve Martins Indi. Na het tweede doelpunt tegen Turkije nam hij een aanloop van dertig meter en wilde in de armen van zijn bondscoach springen. Je zag de blinde paniek in de ogen van assistent Danny, maar gelukkig had de uitgelaten Bruno het alleen op zijn baasje gemunt.

Die kon niet veel meer doen, dan wanhopig proberen stijlvol neer te komen, met 75 kilo Feyenoorder in zijn nek. Dat lukte niet. Het zag er tamelijk ongemakkelijk uit. Het was pijnlijk om te zien hoe de coach, die ooit in het belang van Ajax zo mooi in het luchtledige karatetrapte, zeventien jaar later een op nieuweheuphoogte inkomende Feyenoorder afweert: niet. Toen Martins Indi vervolgens dinsdag scoorde tegen Hongarije, zat Louis in no time achter de dug-out. Waren we hem even kwijt. Toen kon het ineens allemaal wél snel.

……