Ronald de Boer, de vazal van Qatar en de gebotoxte en gelaserhairde tweelingbroer van Frank, zegt zo nu en dan zelfs zinnige dingen over Ajax. Hij vindt de balans in de ploeg van Ajax niet goed genoeg en zou voor het sluiten van de winterse transfermarkt nog een ervaren kracht halen.

Terwijl Frank de Boer in de rust van de Klassieker voor de zoveelste keer dit seizoen aan een dood paard stond te trekken, nam de hoofdarchitect van het zelfverklaarde ‘Beste Ajax sinds jaren’, Marc Overmars vrolijk afscheid van Daley Blind en (rijkelijk laat, anderhalf jaar na zijn vertrek) Toby Alderweireld.

Johan Cruijff was op vakantie en was niet live aanwezig gisteren bij de ‘topper’ en Klassieker Ajax – Feyenoord. Maar in De Telegraaf maakt hij zich toch zorgen over de staat van zijn club Ajax.Cruijff: ”Helaas was het voor mij niet mogelijk om vanuit mijn Afrikaanse vakantieadres Ajax-Feyenoord te volgen. Dus in details treden wordt dit keer moeilijk.

Het supportershome is niet meer. En daarmee zijn vele dierbare relikwieën, verzameld van en voor zoveel onschuldige mensen, voorgoed verdwenen. Of het een laffe, walgelijke brandstichting is geweest en wie er dan achter heeft gezeten, we weten het niet. Vermoedens laten we daarom aan iedereen persoonlijk. Voor onze mening over 010 en hun haagse billenmaatjes maakt het antwoord op die vraag niet veel uit -we schijten toch wel op ze. Die haat en minachting gaan al heel lang samen; soms heeft de haat de overhand, soms lachen we ze weer wat meer uit. Dat zal nooit meer veranderen.

Toen ene Johan Cruijff vijftig jaar geleden in het eerste van Ajax debuteerde, waren de Amsterdammers nog maar 10 keer kampioen van Nederland geweest; waarvan tweemaal in de nog jonge Eredivisie van het betaalde voetbal. Met de komst van ‘Jopie’ en één jaar later Rinus Michels, sloeg Ajax een weg in die – zo voelde iedereen wel aan – zou leiden tot ongekende successen.

2014 was voor Ajax het jaar van de gemiste kansen. Soms zelfs letterlijk. Natuurlijk was er het kampioenschap, maar er werd wederom niet overwinterd in de Champions League. Ook de beker werd niet gewonnen en er vond ook in 2014 geen glorieuze terugkeer van het oude logo plaats. Ook wachten we nog steeds op de financiële compensatie voor alle toeschouwers bij de grote zeperds in eigen huis dit jaar. Maar 2014 was ook, heel voorzichtig, het eerste jaar waarin zich weer wat ouderwetse Ajax-talenten aandienden. Kortom: over 2014 hebben we gemengde gevoelens.

De term ‘Lucky Ajax’ werd ooit geboren uit late overwinningen van de Amsterdammers in wedstrijden waarin het de veel sterkere ploeg was, uit handenvol kansen nog niet aan scoren was toegekomen maar dit voor het sluiten van de markt toch nog even deed. Hoewel de catalogus van dit soort zeges inmiddels vuistdik is moet niet worden vergeten hoe vaak Ajax ´unlucky´ werd gearbitreerd en de club door de Wegereefs, Bossens en Vinks van deze (scheidsrechterlijke) wereld flink in het pak is genaaid.

Het kon niet goed blijven gaan en de nationale ontmaskering zat er al tijden aan te komen. Red Bull Salzburg gaf in februari een overrompelend voorbeeld dat door Vitesse vlak voor de aanstaande winterstop met pijnlijk speels gemak een verontrustend vervolg kreeg. Frank de Boer openbaarde vooraf nog zijn trek in een eerste KNVB beker om al snel te moeten vaststellen dat die honger niet werd gedeeld door zijn selectie.

Sommige mensen zijn ten onrechte van mening dat zeiken op Ajax betekent dat er geen sprake kan zijn van echte clubliefde. Niets is minder waar. De echte Ajacied durft juist keihard te zeggen waar het op staat. De kritiek op Ajax mag (en moet) daarbij soms meedogenloos zijn. Want alleen zo komt Ajax sportief én bestuurlijk verder. Aan ja-knikkers en slaafse volgers heeft Ajax helemaal niks.

Soms moet me als columnist wat van het hart. Omdat ik teleurgesteld ben, maar nog vaker omdat ik me erger. Deze week is er een congres over het Nederlands voetbal en waar we naartoe moeten met zijn allen. Er werden tientallen Nederlandse coryfeeën uitgenodigd en alleen daar al aan weet je dat zoiets een wassen neus is. Je kan namelijk niet tot een centrale visie komen met zoveel personen die allemaal hun zegje willen doen. Dat Johan Cruijff nogmaals zijn toekomstbeeld uiteenzette vind ik lovenswaardig. Het feit dat Cruijff verder niet bleef is een teken aan de wand.

Nadat de ploeg tegen de Cyprioten van Apoel de veruit beste, meest bevlogen wedstrijd van het seizoen had afgeleverd, leek het een koud kunstje om een middelmatig FC Utrecht met barstensvol zelfvertrouwen van de Amsterdamse mat te spelen. Helaas werd het weer een comateus nationaal optreden waarin de gasten nauwelijks onder de indruk raakten van de langdurig regerende landskampioen.

Eerlijk gezegd was ik verbaasd, toen co adriaanse stelde dat Jaap Stam klaslokaalangst heeft en daarom (tijdelijk) is gestopt met de opleiding coach betaald voetbal. Ik dacht Jaap redelijk goed te kennen, het is tenslotte toch mijn broer. Hoe kan hij, de stoere verdediger van weleer, nou angst hebben? Al snel bleek het bericht inderdaad niet helemaal te kloppen. Co adriaanse- de meest zelfingenomen kwast met als grootste hobby het beledigen van Marco van Basten – had weer eens interessant lopen doen. Want Jaap heeft namelijk helemaal nergens angst voor.

Nadat Ajax in 2004 het 29ste kampioenschap binnenhaalde, volgden in Mokum zes broodmagere jaren waarin club en supporters snakten naar die illustere derde ster. Niemand kon bevroeden dat met de aanstelling van Frank de Boer in december 2010, Ajax aan de vooravond stond van vier opeenvolgende landstitels. Een serie die in Amsterdam nog nooit was voltrokken en ook niet aan één en dezelfde coach kon worden toegeschreven.

Al bijna 10 jaar linken wij van Ajax1.nl met veel plezier de Ajax-columns van Ron Schiltmans. Vandaag kwam het bericht dat zijn derde en tevens laatste bundel ‘Ajax is relaxed!’ verschijnt. Dan zijn wij niet te […]

Het bericht ‘Ajax is relaxed!’ is uit verscheen eerst op Ajax1.nl Profvoetbalclub Amsterdam laatste nieuws over Ajax.

Afgelopen zondag ergerde ik me groen en geel. Het veldspel was niet om aan te gluren en dat we uiteindelijk de deksel op de neus kregen lag puur aan Ajax, maar dat was niet het enige waar ik me aan ergerde. Voor de wedstrijd was ik namelijk al geïrriteerd. Waardoor? Onze bank.